17.4.09

εξάμηνα

έξι μήνες πέρασαν από τότε που ο σύλλογος νεολαίας μαστοροχωριτών σταμάτησε να μιλάει. στασιμότητα στο μπλογκ. ανησυχία στα μέλη. τι κάνει ο πρόεδρος;;;

μία είναι η απάντηση. δεν έχουμε πρόεδρο! σύλλογο έχουμε, όχι πρόεδρο. έχουμε μέλη, που βαριούνται ή που δεν βαριούνται, που προλαβαίνουν ή που δεν προλαβαίνουν. όλα καλά είναι στην τελική. αλλά η συλλογική δράση και δραστηριότητα είναι η καλλίτερη. εξ ού και η επιτυχία των πάρτυ όπου το ούζο ρέει άφθονο.

άλλη μία άνοιξη είναι μπροστά μας, με χιλιάδες ευκαιρίες και πάρα πολλές ώρες (4320 περίπου και με ένα πρόχειρο υπολογισμό πάντα). άλλος ένας χειμώνας πίσω μας, με χαμένες ευκαιρίες και άλλες τόσες ώρες που μας άφησαν. μερικούς αυτή η άνοιξη μας βρίσκει πλησίον του ποταμού έβρου, με τα πολλά πτηνά του που πετούν ελεύθερα και στις δύο όχθες του. φυλακισμένους σε στρατόπεδα, να αδυνατούν να δράσουν όσο θα ήθελαν, και οφείλουν στην τελική, ενάντια στην καθεστωτική στράτευση των ανθρώπων του έθνους κράτους όπου και βρισκόμαστε. μερικούς άλλους ευτυχώς όχι, τους βρίσκει σε πιο ελεύθερες καταστάσεις (ίσως λίγο πιο ελεύθερες βέβαια). σε κάθε περίπτωση, όλοι μπορούμε να δράσουμε.

και κλείνω αυτήν την ανόητη ανάρτηση, αναπαράγωντας μία είδηση:
----------------------------------------------------------

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ABEL PAZ
Σύντροφε, η θύμησή σου θα είναι έμπνευση και νοσταλγία...

Στις 13 Απρίλη, με λιτή ανακοίνωση στο Indymedia της Βαρκελώνης, μας έφτασε η είδηση του θανάτου του Diego Camacho, γνωστού με το ψευδώνυμο Abel Paz, αναρχικού αγωνιστή, που είχε την τύχη να ζήσει από κοντά και από τα μέσα την ισπανική επανάσταση και όλη την μετέπειτα πορεία του αναρχικού κινήματος και συγγραφέα ιστοριογραφικών βιβλίων, ανάμεσα σε άλλα της βιογραφίας του Buenaventura Durruti.

Είμαι αναρχικός, και ο αναρχικός είναι ένας άνθρωπος με συνοχή (πνευματική ειρήνη, η ηρεμία, η εξοχή, να δουλεύεις το λιγότερο δυνατό, όσο είναι απαραίτητο για να μπορείς να ζεις, να απολαμβάνεις την ομορφιά, τον ήλιο. Να απολαμβάνεις τη ζωή με κεφαλαία, τώρα υπάρχει η ζωή με πεζά). Είναι το να έχεις μια προσωπική θεώρηση. Να εφαρμόζεις τις ιδέες σου στην καθημερινότητα στο μεγαλύτερο βαθμό, χωρίς να περιμένεις μέχρι να γίνει η επανάσταση. Αυτό μπορεί να το κάνει ο αναρχικός τώρα.

Είναι μια φιλοσοφική θεώρηση, είναι μια κατάσταση πνεύματος, μια στάση ζωής. Πιστεύω πως αυτή η κοινωνία είναι πολύ άσχημα οργανωμένη, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά και οικονομικά. Πρέπει να την αλλάξουμε εντελώς. Η αναρχία επικαλείται μια ζωή εντελώς διαφορετική. Με την αναρχία, προσπαθούμε να ζούμε αυτή την ουτοπία λίγο λίγο κάθε μέρα.

----------------------------------------------------------
από το: athens.indymedia.org


αντώνιος, εκ των μαστοροχωρίων

1 σχόλιο:

agriovanida είπε...

Αντώνη, Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά. Στον Έβρο είσαι στρατευμένο νιάτο; Περίμενα πώς και πώς να σκάσεις μύτη στο blog. Άλλωστε είναι και δικό σου δημιούργημα. Ίσως όλοι πρέπει να κάνουμε τη μικρή μας "επανάσταση" όσον αφορά το Σύλλογο Νεολαίας που πολλοί τον φοβήθηκαν με αυτά που έκανε. Ας μην τους δώσουμε ικανοποίηση αδρανώντας.